XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Zortzi haurride izan zituen Odonek: zaharrena Angel (1885-1956), Unibertsitate-
Boskarrena izan zen Odon (1896an sortua) eta ondoren zuen Ricardo (1899-1968),
Lehen ikasketak Gasteizko Maristetan egin zituen Odonek.
Maizenik kontatu duena zuzendariagandiko errieta hura izan zen:
-Euskaraz egiteko debekua ez duzu errespetatzen, Apraiz jauna.
Odonek, ordea, euskaraz ez jakin.
Egiten zuen gauza bakarra
Hasia zen, bai, euskaraz ikasten, hamalau urterekin, eta hain zuzen ere Azkueren ikasle batena omen zen
Salamancan jarraitu zuen hizkuntza ikasten, lagunekin, baina bultzada handiena 1913ko udan etorri zen: Unibertsitateko lehen urtea gainditzeagatik, aitak zer sari nahi zuen galde egin eta semea, non gogoa, han zangoa, Aramaiora joan zen.
Apraiz ez zen, zalantzarik gabe, ikasle eredugarri horietakoa.
Berak aitortzen zuenez, Salamancan, hamabietako eskola baino lehen, postaz zetorkion
Ikasle argia, nolanahi ere, baina bestelako interes asko izaki, logika liburua kafesnearen zipristinez zikindua zuen, ikasgaiak gosal garaian arrapaladan prestatzen zituelako.
Salamancako egonaldiaz gainera, Deustuan izan zen Apraiz ikasle.
Orduko Arana Goiri-zaletu zenak
Baina euskal ikerketan haren sabindar isuria moztua gertatu zen halako batean, Rufo Mendizabal jesulagun helenista ospetsuak hitz hauek esan zizkionean:
- Hara, Apraiz: euskal filologian gauza bakar batek balio du, Julio de Urquijok eta haren
Hitzok mingarri izan bazitzaizkion ere, Odon gazteak iritzi eta gomendioaren zuzentasuna onartu zuen.
Kondaira aldera makurtua, Madrilen dotoratu zen 1917an,
Lan hau, sarritan esaten zuenez, beldurrak eraginik eduki zuen argitara gabe.
1917ko uda hartan, berriki gogoratu zuen bezala, Apraizek Eusko ikaskuntza sorrarazteko bilkuretan parte hartu zuen, Arantzazun, Eleizalde,
Hurrengo urtean, jakina, ez zuen Oñatiko Batzarrea huts egin.